با من سخن بگوی

استفاده از شعرها با ذکر منبع(شیرمحمد عاشوری) بلا مانع است

سفربه آزربایجان

درتاریخ پنجشنبه 7/6/92 الی دوشنبه  11/6/92سفری داشتم به آزربایجان وبه مقصد شهر تبریز.

یادم آید روزهای خوب وشیرین جوانی

باورش شاید آسان نباشد .

یادبادازشولمِ عهدِ قدیم

روستای شولم تا کی میخواهد مورد بی مهری قرار داشته باشد .

من ،محمودعابدین پور وفریدون فرید وعظیم وحیدی(چیکاره )درمقطعی از دوران جوانی دوستانی صمیمی بودیم

در عکس ایستاده از راست نفراول فریدون نفردوم محمود

نشسته ازراست نفراول خودم باپیراهن ورزشی ونفردوم عظیم چکاره دیلمبیجاری

دبستان شولم

یادم می آید بچه بودم یک روز مادرخدابیامرزم پیژامه و پیراهن تازه شسته ام را تنم کرد وپدرمرحومم گالشم را پوشیدودستم را گرفت وبه دنبال خود کشید وبرد .پای پیاده از میان مزارع برنج گذشتیم واز مقابل دکان محقر مرحوم سید عبداله موسوی ردشده ازسرازیری منتهی به یک جوی آب پایین رفته وسپس ازسربالایی مشرف به آن بالا رفتیم وپس از اندکی پیشروی درراه باریکه ای در امتداد یک جوی آب دیگر خودم را مقابل ساختمان سفیدرنگ وتمیزی دیدم که تا ان زمان ندیده بودم آن ساختمان، دبستان ابتدایی روستای شولم بود.بچه های دیگری هم آمده بودند و بلا تکلیف همدیگر را ورانداز می کردیم ومنتظر بودیم که چه واقعه ای میخواهد به وقوع بپیوندد. لحظه ای بعد یک آقایی بالباس وکلاهی شبیه یونیفرم نظامی آمد وپس از اینکه ازما خواست کفشهایمان را دربیاوریم ،مارابه اتاقی فرستاد .کف اتاف با حصیرمفروش بود .ما مدت یکهفته روی این حصیر  نشستیم وبه صحبتها ودستورات آقای محمدعلی پاسخ سپاهی دانش محترم اعزامی از شیراز گوش دادیم.بعداز تعطیلی اولین جمعه وقتی به مدرسه رفتیم آنرا دارای میز ونیمکت دیدیم وبدین ترتیب فهمیدیم که ما نخستین دانش آموزان مدرسه ابتدایی شولم خواهیم بود وروزگار مشق ومدرسه ما آغاز گردید.چندنفری هم از ما بزرگتر بودند و مکتب خوانده بودند ویک کلاس از ما بالاتر بودند در کلاس ما می نشستند .اینها عبارت بودند از حمدالله نوروزپور،امان الله نوروزپور،وبر ادرم علی عاشوری .اینها گاهی اوقات و درغیاب سپاهی دانش بچه ها رادر حیاط مدرسه تحریک می کردند وبه جان هم می انداختند وتماشا می کردند بچه ها هم که نادان بودند وبا همدیگه گلاویز می شدند .چندسالی پر از خاطره گذشت . پس از پایان ماموریت محمدعلی پاسخ ،سپاهیان دانش دیگری آمدند به نام علی فرج زاده ونصرت صمدزاده که از شهرستان ارومیه بودند وتنبیه های وحشتناکی با چوب حواله بچه ها می کردند.خاطرات زیادی از آن دوران در ذهن ویادم هست خاطراتی تلخ وشیرین از زیباترین دوران زندگی. یاد محصلها وهمکلاسیها به خیر که امروز مردانی شده اند معتبر در روستا مثل آقایان محمدمحبی،علیگل(مهدی)محبی،جلیل محبی شهیدعلی محبی،منصور گوشه گیر،حبیب گنجی مقدم،مختارسلطانپور،عیسی گنجی مقدم،علی مودتی،ابراهیم صبوری،نصرت زاهدی،مرحوم جمشیدعاشوری ،رحمت اله عاشوری،حمداله عاشوری،نورعلی عاشوری وخیلی های دیگر.یادش به خیر

جیمی نلسون عکاس بریتانیایی به مدت دو سال با دوربین خود به 44 کشور جهان سفر کرده است و از جنگل‌های استوایی پاپوا گینه نو تا سرزمین‌های برفی مغولستان شمالی و تا بیابانهای نامیبیا، از یکی از سریع‌ترین انقراض‌های جهان تصویر گرفته است. هدف این انسان‌شناسی تصویری، که در کتاب جدید نلسون با نام «قبل از این که بمیرند» منتشر شده است، ضبط زندگی قبایل دور افتاده و در معرض انقراض دنیا است. فارین پالیسی برای خوانندگان غربی نوشته است که هرچند این قبایل به نظر وحشی و غیرطبیعی به نظر می‌رسند ولی آنها کاملا بر محیط دورافتاده خود مسلط هستند و می‌توانند نمایی قابل توجه از زندگی پیشینیان شهرنشینان امروزی باشند

رشید، پسرعمویم

یادگاریهای ارزشمند

زمانی که کلاس سوم راهنمایی تحصیلی بودم پدرمرحومم که خداوند رحمتش کند مردی مومن وعاشق اهل بیت پیامبر(ص)بود انگشتری عقیقی را که از مشهد خریده بودودر انگشت داشت به من دادوگفت خوب ازاین نگهداری کن ومال توباشد .

سال چهارم دبیرستان بودم که مادرخدابیامرزم که عزیزترین کسم بود نیز پلاک عقیقش را به من داد تا به رسم یادگاری پیشم باشد .اینک سالهای زیادی می گذرد واین دو یادگار ارزشمندرا چون گوهری گرانبها نزد خود دارم وامیدوارم تا زنده هستم بتوانم از آنها نگهداری کنم .هر بار با دیدنشان یاد ایامی می افتم که درکناراین دو عزیز بودم یادشان به خیر وخدا رحمتشان کند .

یادش به خیر تازه نوجوانی را رد کرده ودر سن وسال جوانی بودیم سالهای نخستین بعد از انقلاب بود.ب

تعریفهایی از فریبامعصومی  دخترمعلول و معصوم روستای  شولم شنیده بودم .پیشترها نیز با یکی دیگر از دختران معلول شولم به نام  مریم رهنما در بهزیستیی استان آشنا شده بودم به لحاط اینکه بنده  در توانبخشی بهزیستی استان گیلان( پس از واگزاری مرکز ارتوپدی فنی بهزیستی به بخش خصوصی) مدتی در بخش اطلاعات وآمار توانخواهان مسؤلیت داشتم در جریان خبرها بودم .دوستی داشتم هنرمند بین المللی به نام آقای محمدی دعویسرایی .ایشان با همکاری کاتون فرهنگی هنری مساجد نمایشگاهی در مجتمع خاتم  الانبیا رشت بر گذار نمودند که با دعوت از فریبا معصومی وبه مدت یک هفته یکی از غرفه هارا به ایشان اختصاص داد .با توجه به اینکه بنده باآفای محمدی دوستی نزدیک داشتم اکثر روزها در نمایشگاه نزد ایشان میرفتم وبه غرفه فریبا معصومی نیز سر میزدم در تمام این مدت مادر ایشان مثل یک پرستارهمراهش بود وشبها را در منزل برادر فریبا به سر میبردند .مادر ایشان خیلی بی تابی میکرد و می گفت آقام با دامهایمان در روستا تنها مانده وکسی نیست کمکش کند و دوست داشت پس از پایان ساعات کار نمایشگاه به روستا برگردد متاسفانه از بهزیستی و ارگانهای دیگر هم  کمکی به ایشان برای رفت وآمد از رشت به شولم نمی شد درحالی که فاصله روستا با رشت  35کیلومتربیشتر نبود وحتی در داخل شهر به کمک آقای محمدی رفت و آمد می کردند . فریبا در تمام اوقات روی تخت خوابیده است وهیچ تحرکی ندارد وحتی دستهایی که از آن برای بافتن استفاده میکند نیز معلول است اما کوهی از نشاط واراده است وبسیار حرف میزند و دوست دارد به سخنانش گوش دهند.برای این هنرمند آرزوی موفقیت دارم

به گزارش سلام شمال  فومن دارای گذشته‌ای پرفروغ و تاریخی است به گونه‌ای که این شهر مرکز گیلان «بیه‌‌پس» و به دارالعماره معروف بود. آناهیتا یکی از معروف‌ترین مجسمه‌های فومن است و به روایت اوستا، آناهیتا زنی است راست بالا و آزاده‌نژاد و شریف که قهرمانان او را می‌ستایند و به عنوان مظهر پاکی‌های ایران باستان بود که اکنون شاداب در یکی از میدان‌های اصلی شهر فومن ایستاده است.

با وجود اینکه ساخت این مجسمه به سال‌های بسیار دور برمی‌گردد اما مردم فومن او را از هر گزند و آسیبی مصون نگه داشته‌اند و هر ساله او را می‌آرایند و مرمت می‌کنند و این مجسمه با رنگ‌های دلنواز نظر هر بینند‌ه‌ای را به خود جلب می‌کند.

آناهیتا به معنای پاک، پاکیزه و صاف بوده و به ارمنی آناهیت و در فارسی آناهید آمده و نام تغییریافته‌اش همان ناهید امروزی است

در تاریخ91/8/10سفری داشتم به شهر اصفهان . سه روز در مهمانسرای شهید اژه ای سازمان بهزیستی اصفهان , واقع در خیابان آیت الله کاشانی اقامت گزیدم .

یه جایی هست تو روستای شولم،

این پیر محترم عموی من است .مشهدی خانعلی  عاشوری تنها بازمانده از هشت برادر عاشوری وازفرزندان مرحوم شیرا ابن عاشور ابن عباس ابن ابراهیم رحمت الله علیهم الاجمعین می باشد برادران دیگر یعنی مرحومان :بَبَلِه ،بخشی، صفر،بابا(مشهدی سیاله)عبدالله ،سالار وچراغعلی همه به رحمت ایزدی رفته اند واو تنها پیرهن یوسف است که باقی مانده است خدا اورا سلامت وطول عمر با عزت بدهد